КҮЗ бен БІЗ…
Жаным-ау, келе жатыр тағы да күз,
Амалсыз төрт мезгілге бағынамыз.
Мойындамай жүрсек те біз екеуміз,
Былтырғы күзді іштей сағынамыз.
***
Сені сүйіп, көзге ілмей қыз-қырқынды,
Қызықпен өтіп еді күз былтырғы.
Өткен шақты еске алып есеңгіреп,
Неліктен болып жүрміз біз бір түрлі?
***
Тағы да жаз өтеді, күз келеді,
Биылғы күз береді бізге нені?
Біз екеуміз сырласып отыратын,
Сарғайған саябақтан ізде мені…
***
Ол баққа мен бармаймын, келеді күз,
Сол жерде қоштасқанбыз себебі біз.
Албырттықпен айтылған шығар бәлкім,
«Біз бақытты боламыз» дегеніміз…
***
Жаным-ау, өкіндім мен, күйіндім мен,
Кім мені құтқарады қиын күннен?
Біз қыдырған былтырғы саябақта,
Серуендер екенсің биыл кіммен?
ӨМІР ӨТІП БАРАДЫ
Аңсаған арманына жетіп көппен,
Маңдай терін теңіздей етіп төккен.
«Өмір өтіп барады» дейтін атам,
Қолына ұстап алып кетік кетпен.
Бірақ, өмір өткен жоқ, өзгерген жоқ,
Атам өзі өмірден өтіп кеткен.
Беймәлім, қазір қайда жүр атамыз?
Атадан қалған сөзді ұнатамыз!
Таң атқанда таң атпай қуанамыз,
Күн батқанда жүректі жылатамыз.
«Өмір өтіп барады» деген сөзбен,
Өзімізді өзіміз жұбатамыз.
Өксітіп, өкіндіріп, еңіретіп,
Боздатып, маңыратып, мөңіретіп.
Өмір өтіп барады өмір өтіп,
Уақыттың азы қалды, көбі кетіп.
Өмірдің іші болса бір тебер ем,
Аяққа киіп алып темір етік!
ҰЛЫМА АҚЫЛ
Не деп ақыл айтайын, ұлым, саған?
Жетпей отыр ақылым бүгін соған!
Сұрап алма, тартып ал керегіңді,
Өмір деген өйткені қыңыр-сараң.
Сен сүрініп кеткенде тік тұрамын,
Шыр-пыр болып шырылдап шықты жаным.
Дос таңдамай бәрімен сыйласа бер,
Бірақ, жаудың таңдап ал мықтырағын.
Бөрі етектен алғанда, жау жағадан,
Талайлар арын сатып, саудалаған.
Нан алатын ақшаңды жоғалтсаң да,
Намысыңды жоғалтып алма, балам!
Ел басына күн туса, тұғырдасың!
Атойлап шап, ақ туың жығылмасын.
Қырандай қыршын болсын жұмыр басың,
Не қыласың қарғаның ғұмыр-жасын?!
Жолдан іздеп жолықтыр азығыңды,
Бір айналып табарсың қазығыңды.
Тұлпар болсаң естіртші дүбіріңді,
Бөрі болсаң көрсетші азуыңды.
ДОСЫМ
Досым, қашан келесің ауыл жаққа,
Әлде сенде дос жоқ па, бауыр жоқ па?
Кеудеңдегі жұмыр ет – жүрек емес,
Тастан қатты, темірден ауыр зат па?
Сол баяғы қалпында мектеп, көшең,
Келмей-ақ қой «қатыным көкбет» – десең.
Итке тастай саламын ойланбастан,
Сыбағаңды тезірек жеп кетпесең.
Келші, досым, сөйлесіп, сырласайық,
Бір жасарып қалайық, бір жасайық.
Көңіл – көйлек емес қой кірлегенде,
Аппақ қылып алатын суға шайып.
Досым, әлі дүние жаңарады,
Суымасын сыйластық арадағы.
Ауылдағы достарын ұмытпасын,
Достарыңа сәлем айт қаладағы.
Керім жұмыс қалада, керім ұйқың,
Ауылға кел, ер болсаң еңірейтін.
Көршілерден жуынды ішкенімен,
Үйшігіне қонады менің итім!
Ершат Қайболдин.
Өлеңдері әлеуметтік желідегі парақшасынан алынды.
Пікірлер жоқ. Бірінші болыңыз!