Арап нәсілді Александр Пушкиннің алтын балық туралы інжу-маржандай әдемі ертегісі бар. Балықшының ауына Алтын балық түспей ме. Сөйтсе алтын балыққа тіл бітіп, балықшы шалға:
– Мені босат, не тілейсің соның бәрін орындаймын, – дейді ғой.
Балықшы:
– Кемпірімнің кір жуатын ағаш астауы жарылып қалып еді… – дейді.
Алтын балық:
– Үйіңе қайта бер, тілегің орындалады, – дейді ғой.
Кемпір шалына риза болудың орнына, бас салып ұрсады. Араны ашылып кетеді. Жердің бетін қойып, су астының патшасы болғысы келеді. Ең соңында баяғы жарық астаудың қасында қалады.
Тойымсыздық.
Шерхан МҰРТАЗА,
«Бір кем дүние»
Пікірлер жоқ. Бірінші болыңыз!