МЫСАЛДЫҢ МЫСАЛЫ…
… Бір күні бір тақуадан «Сіз үнемі жалғыз болудан қалай жалықпайсыз?» деп сұрапты дейді.
Сонда ол былай жауап беріпті:
– Менің жұмысым өте көп:
екі СҰҢҚАР мен екі БҮРКІТТІ баулып,
екі ҚОЯНДЫ тыныштандыруым керек, ЖЫЛАНДЫ үйретіп,
ЕСЕКТІ баптап,
АРЫСТАНДЫ жуасытуым керек.
– Алайда, біз оларды сіздің жаныңыздан байқамай тұрмыз ғой. Қайда олар?
Сонда тақуа былай депті:
– Бұл хайуандарды біз өз бойымызда сақтап жүрміз.
Екі сұңқар көргенінің бәріне ұмтылады – жақсы ма әлде жаман ба, пайдалы ма әлде зиян ба, бәрібір. Оларды бір-бірінен ажырата білуге үйретуім керек. Бұлар – менің КӨЗДЕРІМ.
Екі бүркіт тырнағы тиген жердің бәрін жарақаттап, құртуға тырысады. Оларды ешкімге зиянын тигізбей, керісінше, айналасына көмектесіп, жақсы қызмет етуге баулуым қажет. Олар – менің ҚОЛДАРЫМ.
Екі қоян қашан көрсең де әрі-бері секіріп, жүгіріп, қорқып, тығылып жүреді. Оларды тыныштандырып, қиындықтан қашпай, ауырлықты жеңуге үйретуім керек. Бұлар – менің АЯҚТАРЫМ.
Ең қиыны – жыланды қадағалау. Ол торға мықтап қамалса да, шабуыл жасауға, шағып алуға, жанындағы адамға улы зәрін төгуге әрдайым дайын тұрады. Сондықтан, оны барынша қадағалап, тәртіпке келтіруім керек. Бұл – менің ТІЛІМ.
Есекті білесіз, қай кезде көрсең де шаршап жүреді, қырсық, қыңыр, өз жұмысын дұрыстап орындағысы келмейді. Мен оны әркез баптап, жағдайын жасауым қажет. Ол – менің ТӘНІМ.
Ең соңында, патша болуға сонша ұмтылып, жан-жағына бұйыра сөйлейтін арыстанды жуасытуым керек. Ол – тәкаппар, мақтаншақ, бүкіл әлем аяғының астында жатса деп ойлайды. Бұл – менің ӨЗІМШІЛДІГІМ.
КӨРІП ТҰРСЫЗ, МЕНІҢ ЖҰМЫСЫМ ТЫМ КӨП!
Интернет желісінен еркін аударма жасаған
Айгүл САҒЫМБАЙ
Сурет ашық дереккөзден алынды.
Пікірлер жоқ. Бірінші болыңыз!