Баяғыда бір молда ел алдында оғаш қылық жасап, ұятқа қалады да, ауылдан көшіп кетеді.
Арадан он жыл өтеді. Сағынып туған жеріне оралғанда ауылдың шетінде ойнап жүрген балалардан жөн сұрайды. Бірі:
– Айтбайдың баласымын. Жасымды білмеймін. Баяғыда молда осырып қойған екен, содан кейін екі жылдан соң туыппын, — дейді.
Екіншісі:
– Мен де сол молданың осырғанынан кейін үш жыл жеті ай өткенде туғанмын, — деп жауап береді.
Үйіне көңілі қаяу қайтқан молдаға кемпірі:
– Елге барып шеріңді тарқатып қайттың ба? — десе, ол күрсініп:
– Елі де, жері де құрысын. Балаларына дейін менің көтенімді күнтізбе қылып алыпты, — депті.
Бұл әңгіменің түйіні: Адамның ел алдында істеген әрбір ісі халық жадында қалады. Жақсы істесең – құрметке, оғаш қылық қылсаң – күлкіге айналасың.
Ел аузынан
Көрнекі сурет ашық дереккөзден алынды.
Пікірлер жоқ. Бірінші болыңыз!