Рахымжан  ОТАРБАЕВ *** Біздің  ауылда  бір шешеміздің сиыры өріс­тен қайтпай қалыпты. Іздеп қызыл сирақ боп қыр кезеді. Таптырмайды. Жүре-жүре зираттың тұсынан өтіп бара жатады. Онда жақын аталары жатыр екен. Сонда әлгі шеше­міз: — Ата, осыдан сиырымды қасқыр жеп кетсе, менен қайтып дұға дәметпе, — дейтін көрінеді. Қайран, аңқаулық-ай! Өлген атасына сиырын  бақтырып  қойғандай. *** Ақжонаста … Читать далее Көрген-баққан